HIV – jak się chronić? Jakie są szanse na zwalczenie wirusa?

Na wstępie warto wyjaśnić różnicę między HIV i AIDS, bardzo często zdarza się, że nie rozróżniamy tych pojęć. Zapamiętajmy więc: HIV to ludzki wirus upośledzenia odporności – przyczyna AIDS, czyli choroby. O ile z nosicielstwa wirusa możemy sobie nie zdawać sprawy, to w przypadku choroby pojawiają się już niepokojące objawy i szereg zespołów chorobowych, na których leczenie nie znamy obecnie skutecznej metody

Istnieją trzy drogi zakażenia wirusem: kontakt seksualny, przez zakażoną krew oraz zakażenie płodu przez matkę-nosicielkę. Nie zarazimy się drogą kropelkową, przez uścisk dłoni czy pocałunek. Nawet ten z „języczkiem” wydaje się bezpieczny, jeśli nie mamy otwartych ran w jamie ustnej. Nawet dokuczliwe komary nie są wstanie nam go przekazać. Niezwykle ważne jest więc to, by nie traktować nosicieli jak trędowatych i pamiętać, że problem może dotyczyć każdego z nas. Osoby zakażone są zdolne do pracy i nauki. Seropozytywne dzieci mogą podjąć naukę w publicznych szkołach. Wydaje się, że prawo nie utrudnia życia nosicielom HIV, gwarantuje pełny dostęp do opieki medycznej i społecznej. Jedynym problemem jest społeczeństwo, które w dużej mierze charakteryzuje się niewiedzą i ignorancją.

W momencie rozwoju AIDS pojawiają się objawy przypominające grypę. Występuje gorączka, utrata masy ciała, wymioty, można zaobserwować powiększone węzły chłonne oraz ogólne osłabienie. Po miesiącach lub latach pojawiają się pełne objawy upośledzenia odporności: duszność, suchy kaszel, zapalenie płuc, ciężkie biegunki. W wyniku chorób grzybiczych przełyku utrudnione staje się połykanie. Dalej występuje opryszczka, nowotwór skóry (mięsak Kaposiego) i układu chłonnego, gruźlica, wysypki skórne oraz zmiany osobowości.

Każdej możliwości zakażenia powinniśmy się przeciwstawiać. Jedynie pełna abstynencja seksualna chroni nas przed wirusem. Oczywiście barierę stanowią prezerwatywy, jednak można spotkać się z opiniami, że zawierają one na tyle duże mikropory, że wirus jest w stanie przez nie przenikać. Przy robieniu tatuaży również wystawiamy się na ryzyko zakażenia. Tak samo przy zastrzykach niesterylną igłą. Dlatego zażywanie narkotyków dożylnie jest tak bardzo niebezpieczne dla rozprzestrzeniania się wirusa. W niektórych krajach opracowano programy „leków zastępczych” dla narkomanów, by ograniczyć iniekcje. Większość z nas urodziła się w czasach, kiedy w szpitalach używano igieł, które poddawane były dezynfekcji po każdorazowym użyciu. Znane są przypadki zarażonych, którzy właśnie w ten sposób stali się nosicielami. W przypadku ciężarnych, seropozytywnych kobiet zaleca się poinformowanie lekarza, który poprowadzi ciążę tak, by zminimalizować ryzyko zakażenie dziecka. Pocieszające są badania, które pokazały, że niektóre osoby są odporne na wirus i nie ulegają zakażeniu, nawet wówczas, gdy wielokrotnie mają z nim styczność.

Jeśli podejrzewamy, że mogliśmy się zarazić, należy nie zwlekać i zgłosić się do lekarza lub samemu zrobić badania krwi. Wykonanie testu jest jedynym sposobem rozwiania wątpliwości. Należy zgłosić się do najbliższego Punktu Konsultacyjno – Diagnostycznego, w którym test wykonywany jest bezpłatnie i anonimowo. Nie pokazuje się swojego dowodu osobistego czy innego dokumentu tożsamości. Test wykonywany jest na hasło. Aby test był wiarygodny, powinien być wykonany nie wcześniej niż 3 miesiące od sytuacji ryzykownej. Niestety w punktach tych kolejki są duże i nie warto liczyć, że umówimy się na badanie z dnia na dzień. Czasami trzeba czekać nawet 1,5 tygodnia, co wiąże się z dodatkowym i niepotrzebnym stresem. Wówczas polecam wykonanie badania krwi na obecność wirusa odpłatnie, bez kolejek za około 20-50zł. Pacjent z pozytywnym wynikiem powinien poddać się dodatkowemu testowi np. Western-Blot w celu sprawdzenia prawidłowości badania. Wynik fałszywie pozytywny może otrzymać kobieta w ciąży, pacjent z chorobami układu odpornościowego, upośledzeniem nerek i wątroby, do 2-3 tygodni od szczepienia, podczas infekcji, a nawet przy kuracji przeciwnowotworowej i hormonalnej.

W naszym kraju do końca lutego 2012 roku odnotowano 15444 zakażenia. Co najmniej 5886 osób zakaziło się w związku z używaniem narkotyków. Stwierdzono 2718 zachorowań na AIDS, a 1142 chorych zmarło.

Szacuje się, że w Polsce żyje z HIV ok. 30–35 tys. osób. Niektórzy podają, że aż 45 tys. Dane te pokazują, że ponad 50% zakażonych nie wie o tym. Przyczyną takiej sytuacji jest mała liczba osób wykonujących testy w kierunku HIV. Tylko 9% Polaków przynajmniej raz w życiu zrobiło takie badanie.

Chciałoby się wierzyć, że dynamiczny rozwój medycyny pozwoli pokonać HIV. Obecnie pracuje się nad szczepionką oraz lekami, które nadążą za mutującym wirusem. Niestety nie należy popadać w hurraoptymizm. W dalszym ciągu badania naukowe są niedofinansowane, a sami badacze nie potrafią znaleźć stosunkowo najkrótszej ścieżki do zwalczenia wirusa. Często pojawiają się pozytywne doniesienia ze świata o coraz to nowszych terapiach, a nawet powrotu do zdrowia. U kilku pacjentów zakażonych wirusem HIV po przeszczepie szpiku kostnego nie stwierdzono obecności „intruza” we krwi. Pacjenci zostają pod stałą opieką medyczną i kontrolą parametrów krwi. Przeszczep taki można wykonać jedynie od dawcy, który ma specyficzną mutację DNA, chroniącą przed zakażeniem HIV. Naukowcy podkreślają jednak, że to wciąż dopiero wstępne wyniki, a wirus HIV potrafi ukryć się w organizmie nawet na długi czas. Mikroby można próbować zniszczyć jedynie wtedy, gdy są aktywne – wnikają do komórek układu odpornościowego lub je opuszczają, albo zaczynają się w ich wnętrzu namnażać.

W USA po 15-miesięcznej terapii z organizmu 2,5-letniej dziewczynki zniknął wirus HIV. Trudno jednak wyciągnąć dalej idące wnioski z leczenia i nie można też wykluczyć zbiegu okoliczności. W terapii dziewczynki zastosowano podstawowe leki (głównie Retrovir) podawane zakażonym. Jednak w jej przypadku terapię rozpoczęto zaraz po urodzeniu, stosując zintensyfikowaną dawkę.

Pamiętajmy więc, że tak naprawdę tylko unikanie ryzykownych zachowań, badania oraz wczesne wykrycie HIV, daje możliwość leczenia. Jeśli jednak rozwinie się AIDS, to na chwilę obecną nikt nie będzie mógł nam skutecznie pomóc.

Najpierw wiedza, potem rzeźba

Kompleksowy przewodnik po diecie i treningu dla osób początkujących i średnio zaawansowanych.

Ponad 10000 sprzedanych egzemplarzy!

Ponad 260 stron konkretów. Minimum teorii i maksimum informacji praktycznych. Do e-booka dołączone są również arkusze kalkulacyjne, które wyręczą Cię w koniecznych obliczeniach.

ZAMÓW E-BOOKA

---

O AUTORZE Cześć, nazywam się Tomasz Saweczko (aka Łysy), z wykształcenia jestem matematykiem (co nie przeszkodziło mi w napisaniu książki). Nie jestem ani pakerem, nie chodzę do kosmetyczki co drugi dzień, ani nie traktuję ulicy jak wybiegu. Zaś męskie dbanie o siebie, to dla mnie coś więcej niż tylko wygląd... Czytaj więcej!