Czy wirusa HIV powinni bać się tylko homoseksualiści?

Biorąc się za ten tekst, wiedziałem, że ten temat zapewne wzbudzi sporo emocji, zwłaszcza, że dawno nie pisałem niczego związanego z homoseksualizmem. Niestety do dziś wirus HIV jest wykorzystywany jako narzędzie do dyskryminowania osób homoseksualnych (stereotypowo przede wszystkim mężczyzn). Oczywiście nie ma żadnych racjonalnych podstaw, żeby uważać, że wirus HIV jest chorobą homoseksualistów, tak samo jak nie ma podstaw, żeby twierdzić, że ziemia jest płaska albo że wlewy dożylne leczą raka. Wirus HIV nie jest w żaden sposób selektywny i nie „wybiera” osób homoseksualnych.

Wirus HIV vs. orientacja seksualna

Faktem jest jednak, że homoseksualni mężczyźni (zwłaszcza strona pasywna w trakcie seksu analnego) są narażeni na większe ryzyko zakażenia wirusem HIV z kilku przyczyn:

1. Seks analny stwarza większe ryzyko infekcji niż seks waginalny i jest częściej uprawiany przez osoby homoseksualne niż przez osoby heteroseksualne (szczegółowa dane w dalszej części tekstu).
2. Mężczyźni na ogół są skłonni do podejmowania większego ryzyka, co w przypadku homoseksualnych mężczyzn może prowadzić do tym większej chęci do podejmowania seksualnych zachowań ryzykownych.
3. Brak akceptacji społecznej w wielu miejscach na świecie sprzyja niestałości relacji homoseksualnych, a co za tym idzie: bardziej rozwiązłemu życiu.

Nie oznacza to jednak, że osoby homoseksualne są jedynymi narażonymi na zakażenie wirusem HIV. W Stanach Zjednoczonych, wedle danych CDC, do większości zakażeń wirusem HIV wśród mężczyzn dochodzi w trakcie seksu analnego, zaś u kobiet najczęściej w trakcie stosunku heteroseksualnego. Zawsze najbardziej narażona jest strona pasywna.

Zarówno osoby homoseksualne jak i heteroseksualne, które mają wielu partnerów/ek powinny regularnie badać się na obecność wirusa HIV i innych chorób przenoszonych drogą płciową (więcej informacji na ten temat w dalszej części tekstu). Przez stereotyp postrzegania wirusa HIV jako choroby osób homoseksualnych, osoby heteroseksualne często ignorują ryzyko zakażenia (niektórym przez to nawet do głowy nie przyjdzie, że należy się zbadać).

Jakie jest realne ryzyko zakażeniem wirusem HIV i od czego zależy?

Ryzyko zakażenia wirusem HIV w trakcie seksu analnego może być wielokrotnie wyższe niż w trakcie seksu waginalnego. Jednakże ryzyko zakażenia wirusem w trakcie seksu analnego między dwoma mężczyznami, a mężczyzną i kobietą, jest praktycznie takie samo. Innymi słowy: w trakcie seksu analnego ryzyko zakażenia wirusem HIV jest bardzo wysokie, ale nie jest zależne od tego czy jest to stosunek hetero- czy homo-seksualny.

Ryzyko zakażenia w zależności od rodzaju stosunku i od tego czy jest się stroną pasywną czy aktywną przedstawia poniższa tabela. Dane odnoszą się do stosunku bez stosowania prezerwatywy.

W przypadku seksu oralnego badania donoszą o niezerowym, lecz bardzo niskim ryzyku infekcji wirusem HIV. Jednakże zwiększają je np. skaleczenia w jamie ustnej.

Wirus HIV (ang. human immunodeficiency virus) – ludzki wirus niedoboru odporności. Zakażenie wirusem HIV nie jest równoznaczne z zachorowaniem na AIDS (ang. acquired immunodeficiency syndrome lub acquired immune deficiency syndrome). Przez lata można być nosicielem wirusa HIV i nie chorować na AIDS i jednocześnie stwarzać ryzyko zakażenia innych osób wirusem. Początkowe objawy zachorowania na AIDS przypominają bardzo ostrą grypę. AIDS w dalszym ciągu jest chorobą nieuleczalną, jednakże istnieje wiele leków utrudniających rozprzestrzenianie się wirusa. W Polsce, wedle statystyk od 2010 roku, wirusem HIV zaraża się około 1200 osób rocznie.

Jakie działania prewencyjne można podjąć?

Co ciekawe, ryzyko zakażenia wirusem HIV w trakcie seksu analnego u mężczyzn obrzezanych w badaniu z 2010 roku było prawie 6 krotnie niższe niż u mężczyzn nieobrzezanych. Inne czynniki zmniejszające ryzyko to: używanie lubrykantów, niska wiremia, stosowanie PEP i PrEP. Zaś czynniki zwiększające ryzyko zakażenia to: wysoka wiremia, zakażenie inną chorobą przenoszoną drogą płciową, podrażnienia i rany, niektóre choroby pochwy, menstruacja.

Źródło danych z powyższych dwóch części tekstu.

Celowo oznaczyłem pogrubioną czcionką „zakażenie inną chorobą przenoszoną drogą płciową”, ponieważ ryzyko zakażenia np. kiłą lub chlamydią jest znacznie wyższe niż w przypadku wirusa HIV. Zaś kiłą można zarazić się, w przypadku kontaktu z obszarem, w którym doszło do zakażenia u nosiciela (np. w trakcie fellatio, cunnilingus czy annilingus).

WARTO SIĘ BADAĆ

Dlatego osoby posiadające bogate życie seksualne powinny regularnie badać się nie tylko na obecność wirusa HIV, ale również na obecność innych chorób przenoszonych drogą płciową, które przez długi czas mogą przebiegać bezobjawowo. Taki pakiet badań oferuje SwissLab, pod nazwą „Sex pakiet”.
ZBADAJ SIĘ

Najpierw wiedza, potem rzeźba

Kompleksowy przewodnik po diecie i treningu dla osób początkujących i średnio zaawansowanych.

Ponad 10000 sprzedanych egzemplarzy!

Ponad 260 stron konkretów. Minimum teorii i maksimum informacji praktycznych. Do e-booka dołączone są również arkusze kalkulacyjne, które wyręczą Cię w koniecznych obliczeniach.

ZAMÓW E-BOOKA

---

O AUTORZE Cześć, nazywam się Tomasz Saweczko (aka Łysy), z wykształcenia jestem matematykiem (co nie przeszkodziło mi w napisaniu książki). Nie jestem ani pakerem, nie chodzę do kosmetyczki co drugi dzień, ani nie traktuję ulicy jak wybiegu. Zaś męskie dbanie o siebie, to dla mnie coś więcej niż tylko wygląd... Czytaj więcej!